در سفر زندگی، شکست‌ها نه تنها اجتناب‌ناپذیرند، بلکه ضروری‌اند. هر شکستی ما را به شناخت عمیق‌تر از خودمان می‌رساند. آن‌ها همچون آینه‌هایی هستند که نقاط ضعف و قوت ما را آشکار می‌کنند.

به جای فرار از شکست، باید آن را در آغوش بگیریم و از آن به عنوان یک منبع ارزشمند بهره ببریم.
شکست‌ها ما را به چالش می‌کشند و به ما می‌آموزند که کجاها نیاز به تقویت داریم. آن‌ها به ما نشان می‌دهند که روی چه جنبه‌هایی باید بیشتر کار کنیم و چگونه می‌توانیم رشد کنیم.

در سایه‌ی این آگاهی است که ما قوی‌تر و بزرگ‌تر می‌شویم. شکست‌ها زمینه‌ساز موفقیت‌های بیرونی‌اند مثل پیشرفت شغلی، درامد بیشتر، روابط بهتر، و زندگی زیباتر. اگر شکست‌هایمان را پنهان کنیم و به ضعف‌هایمان بی‌توجه باشیم، در واقع، زمینه را برای شکست‌های بزرگ‌تر فراهم کرده‌ایم و خود را گول زده ایم!

اگر از ناکامی ها و شکست هایمان استفاده نکنیم، بزرگترین ضربه را به خودمان و زندگی مان وارد کرده ایم !

وقتی از شکست صحبت میکنیم شاید برای بعضی پیام منفی مخابره کند این در حالی است برعکس  ما میخواهیم نتایج مثبت را به زندگیمان دعوت کنیم.
من به عنوان یک کوچ و راهنما که شکست های بی شماری را تجربه کرده ام و در حال تجربه کردن هستم شماخواننده ی عزیز را دعوت میکنم به بازنگری نتایج خود به خصوص انها که به ظاهر شکست هستند و از خود سوال کنید چه درسی من میتوانم بگیرم از این اتفاق ؟ و بدانید که اگر به اندازه ی کافی با خود صادق باشید جواب را خواهید یافت!
پذیرش صد در صد انها بدون انکه خود را سرزنش کنید بار منفی ان ها را خنثی میکند!
پس بیایید با ناکامی ها آشتی کنیم و‌ ان ها را به عنوان معلم بپذیریم و از آن‌ها برای ساختن آینده‌ای روشن تر و موفق‌تر بهره ببریم.

عرفان الام